တာ္ပါေသးရဲ႕၊ ဒါကအိပ္မက္တစ္ခုမို႕လို႕ေပါ့။ တကယ္သာ
ဆိုရင္………… အို.. အဲ့ဒီအျဖစ္အပ်က္ႀကီးကို ကၽြန္မ မေတြးရဲ
ေတာ့ဘူး။ ဒီအိပ္မက္ဆိုးႀကီးက အျမန္ႏိုးထလာခဲ့တာကိုပဲ
ကၽြန္မေက်းဇူးတင္မိတယ္။ ဟင္ …ေနပါဦး။ အခုကၽြန္မဘယ္ကို
သြားေနတာလဲ၊ ဘယ္ေရာက္ေနၿပီလဲ။ ဘာလို႕ ဘယ္သူမွမရွိတဲ့
လမ္းေပၚမွာ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ထဲလမ္းေလွ်ာက္ေနမိတာလဲ။
ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကို ကၽြန္မ အကဲခတ္ၾကည့္မိတယ္။ ဒီလမ္း
ေတြကို ကၽြန္မေရာက္ဖူးသလိုပဲ။ ကၽြန္မသြားဖူးတဲ့လမ္းေတြမွာ
ကၽြန္မတစ္ေယာက္ထဲလမ္း ေလွ်ာက္ေနတာ ဘာလို႕လဲ။
ကားလည္းမစီးဘဲ ဘာလို႕ လမ္းေလွ်ာက္ေနမိတာလဲ။ ေအာ္
ကားေတြလည္းမရွိလို႕မ်ားလား။ ကၽြန္မကတစ္ခုေတာ့ အံ့ၾသမိတယ္။
ဒီေလာက္လမ္းအရွည္ႀကီးကို ေလွ်ာက္လာတာေတာင္ ကၽြန္မ
နည္းနည္း ေလးမွမေမာမိဘူး။ ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာေတာ့ ကၽြန္မသိတဲ့
ဒီလမ္းဟာ ဘယ္လမ္းလဲလို႕အပူတျပင္းစဥ္းစားေနမိရင္း ……
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာကၽြန္မ ေနရာတစ္ခုကို မွတ္မိသြားတယ္။
အမွတ္ရသြားတယ္ဆိုပိုမွန္ပါမယ္။ ကားလမ္းမႀကီးေဘး က
ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးတစ္ခု၊ အဲ့ဒီေကာ္ဖီဆိုင္ေလးမွာ
ေမာင္ နဲ႕ ကၽြန္မထိုင္ခဲ့ဖူးတယ္။ ခ်စ္ စကားေတြဆိုခဲ့ဖူးတယ္။
ၾကည္ႏူးစရာအရမ္းေကာင္းခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြေပါ့။ ကၽြန္မသိလိုက္ပါၿပီ၊
ဒီလမ္းက ေမာင့္ အိမ္ကိုသြားတဲ့လမ္းပဲ။ တစ္ခ်ိန္က ဒီလမ္းေတြကို
အထပ္ထပ္ျဖတ္လို႕ ေမာင့္ အိမ္ကိုကၽြန္မ ထပ္ခါထပ္ခါသြားခဲ့
ဖူးတယ္။ ေမာင့္ အိမ္ကေလးထဲမွာ ေမာင္နဲ႕တူတူ ထမင္း၊
ဟင္းေတြခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ခဲ့တယ္။ ေမာင့္ မိသားစုကို
လ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီး ေမာင္နဲ႕ ႏွစ္ေယာက္အတူတူေပ်ာ္ေနခဲ့ဖူးတယ္။
ေမာင္နဲ႕လမ္းခြဲခဲ့ၿပီးေနာက္ ကၽြန္မ ေမာင့္ကိုမစြန္႕လႊတ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့
အခ်ိန္၊ ေမာင့္မွာ အျခားမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရွိေနပါၿပီဆိုတဲ့
အခ်ိန္မွာ ေတာင္ကၽြန္မ ေမာင့္ အိမ္ကိုသြားေနခဲ့ေသးတာပဲ။
လြန္ခဲ့တဲ့တစ္လေလာက္ကမွ ေမာင့္ကို ဟိုမိန္းကေလးနဲ႕
လက္ထပ္ဖို႕တိုက္တြန္းၿပီးမွသာ ကၽြန္မေမာင့္အိမ္ကိုမေရာက္
ျဖစ္ေတာ့တာေလ။ ဒါနဲ႕ ကၽြန္မကခုမွ ဘာလို႕အဲ့ဒီ ကိုသြားေနရ
တာလဲ။ ဘာကိစၥရွိလို႕လဲ။ အရင္ကသြားခဲ့တုန္းက ကၽြန္မေနတဲ့
ေနရာကေန ကားစီးလာၿပီးေမာင့္ အိမ္ေရာက္ဖို႕အတြက္ ဆိုင္ကယ္
ေတာင္ထပ္စီးရေသးတာ။ အခုမွဘာလို႕လမ္းေလွ်ာက္ေနမိတာလဲ။
သြားရင္းနဲ႕ကၽြန္မ ေမာင့္အိမ္နားလမ္းထိပ္ကို ေရာက္လာခဲ့တဲ့အခါ ..
ကၽြန္မ ေမာင္တို႕လမ္းထိပ္နားမေရာက္ခင္ ကတည္းက သီခ်င္းသံ
ေတြေတာ့ၾကားေနရတယ္။ ဘာသီခ်င္းေတြလဲေတာ့ ကၽြန္မ
မသဲကြဲဘူး။ အခုလမ္းထိပ္ ေရာက္ေတာ့ သဲသဲကြဲကြဲၾကားလာရတယ္။
…ရန္ေအာင္ရဲ႕စံုတြဲသီခ်င္းေခြထဲက သီခ်င္းေတြ။ ဒီသီခ်င္းေတြကို
ဘာလို႕အက်ယ္ႀကီးဖြင့္ေနရတာလဲ။ ေနာက္ၿပီး လူေတြကလည္း
အ၀တ္သစ္ေတြ၀တ္ၿပီး ေမာင္တို႕လမ္းထဲ၀င္ ၀င္သြားၾကတယ္။
ဒီလမ္းထဲမွာ မဂၤလာေဆာင္တစ္ခုခုရွိလို႕မ်ားလား။ အဲ့ဒီလိုေတြး
လိုက္မိခ်ိန္မွာ ကၽြန္မ အိပ္မက္ကိုသြားၿပီး သတိရမိတယ္။ ဘုရား..
ဘုရား… ကၽြန္မအိပ္မက္ထဲကလိုမျဖစ္ပါေစနဲ႕။ ကၽြန္မဘုရားတၿပီး
ဆက္ေလွ်ာက္သြားမိတယ္။ ကၽြန္မ ဆုေတာင္းမျပည့္ပါဘူး၊ ကၽြန္မ
ေမာင္တို႕အိမ္ကိုမေရာက္ခင္ေလးမွာပဲ ေမာင္ တို႕ၿခံထဲကေန
မဂၤလာေမာင္ႏွံတစ္တြဲထြက္လာခဲ့တယ္။ ေနာက္မွာလည္း
အေပါင္းအသင္းေတြစံုလို႕ေပါ့။ သတို႕သား၀တ္စံု၀တ္ထားတာက
ကၽြန္မရဲ႕ ေမာင္ ပါပဲ။ ေမာင့္ ကိုျမင္လိုက္ရခ်ိန္မွာ ကၽြန္မ မူးမိုက္သြား
မိတယ္။ ေမာင္ တကယ္ကိုမဂၤလာေဆာင္ၿပီေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္မရဲ႕အိပ္မက္
ေတြ တကယ္ျဖစ္လာခဲ့ၿပီေပါ့ေနာ္။ ဟင္.. ေမာင္ တို႕ေတြ ကၽြန္မရွိတဲ့
ဘက္ကို ေလွ်ာက္လာၾကပါလား။ ကၽြန္မ ကိုျမင္သြားလို႕မျဖစ္ဘူး။
ေမာင္ကၽြန္မကို ျမင္ရင္ ဒီမဂၤလာပြဲဟာ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံုေျပာင္းလဲသြား
ႏိုင္တယ္ေနာ္။ ကၽြန္မ ၿခံတစ္ခုရဲ႕ေထာင့္အကြယ္ေလးမွာကြယ္ေန
လိုက္တယ္။ ေမာင္တို႕ကၽြန္မကိုေက်ာ္ၿပီး လမ္းထိပ္ဖက္ကိုထြက္သြား
တယ္။ ကၽြန္မ ေနာက္ကေနလိုက္ၾကည့္ ေနမိပါတယ္။ ေတာ္ေသး
တယ္ေနာ္ ကၽြန္မ လိုက္ၾကည့္ေနမိတာ ဘယ္သူမွမျမင္သြားလို႕။
ေမာင္တို႕ေတြက မိန္းကေလးဘက္ကလာတဲ့ မိသားစုေတြကို
လမ္းထိပ္မွာထြက္ႀကိဳၾကတာပါ။ ၿပီးေတာ့ ေမာင္ တို႕ေတြျပန္လာ
တယ္။ ကၽြန္မ ေမာင္တို႕ေနာက္ကေန ကပ္ၿပီးလိုက္လာတယ္။
လူေတြကလည္းမ်ားေနေတာ့ ေမာင္ ကကၽြန္မ ကိုမျမင္ဘူးေပါ့။
ေနာက္ေတာ့ေမာင္တို႕ေတြ ၿခံထဲကိုျပန္၀င္သြားၾကတယ္။ ကၽြန္မ
ၿခံထဲကိုလိုက္၀င္မယ္လုပ္ၿပီးမွ လူေတြျမင္မွာစိုးတာနဲ႕ ေမာင္နဲ႕
ထိုင္ေနက် ေမာင္ တို႕ၿခံေရွ႕ကအပင္ႀကီးေအာက္မွာထိုင္ၿပီး မဂၤလာ
ပြဲကိုၾကည့္ ေနဖို႕ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
ၿခံေရွ႕ကေနထြက္ၿပီးအေပၚကိုေမာ့ၾကည့္မိလိုက္ေတာ့
ေမာင္သန္းထြန္းေမာင္ ႏွင့္ မရွင္းသန္႕ျဖဴ တို႕၏ မဂၤလာ ဧည့္ခံပြဲတဲ့။
အဲ့ဒီစာေတြကိုေတြ႕လို္က္ရခ်ိန္မွာ ကၽြန္မရဲ႕ႏွလံုးသားကို ဆူးခၽြန္နဲ႕
မြေနေအာင္ထိုးၿပီးမွ ဆုပ္ညွစ္ လိုက္သလိုစူးေအာင့္နာက်င္သြားခဲ့ရတယ္။
ကၽြန္မေလ အဲ့ဒီရွင္းသန္႕ျဖဴဆိုတဲ့ နာမည္ကိုမၾကားခ်င္ေလာက္ ေအာင္ကို
မုန္းတယ္။ အမွန္ဆိုရင္ အဲ့ဒီနာမည္ေနရာမွာ ကၽြန္မရဲ႕အမည္သာရွိသင့္ခဲ့
တာေလ။ အခုေတာ့ ကၽြန္မ ရင္ထဲမွာမြန္းက်ပ္လိုက္တာ၊ ကၽြန္မေလ
ဘယ္လိုမွေနလို႕မရေတာ့ဘူး။ ကၽြန္မတို႕ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ေနက်အပင္
ႀကီးေအာက္သြားၿပီး တစ္ေယာက္ထဲက်ိတ္ငိုေနလိုက္တယ္။
မုန္း (BeeTalk)
ဇာတ္သိမ္းပိုင္း ေမွ်ာ္ ...
No comments:
Post a Comment
လာလည္သူအေပါင္းေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ