သိပ္မၾကာပါဘူး။ ကၽြန္မထိုင္ေနတဲ့အပင္ဆီကိုဦးတည္ၿပီး
ေမာင္ နဲ႕ အဲ့ဒီမိန္းကေလး၊ ေမာင့္သူငယ္ေတြနဲ႕အတူ လာေနတာ
ကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းဆိုတာလည္း ကၽြန္မနဲ႕
ေမာင္နဲ႕ႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႕သူငယ္ ခ်င္းေတြပါ။ သူတို႕ေတြလာေန
တာကိုကၽြန္မရပ္ၾကည့္ေနမိၿပီးမွ ကၽြန္မကိုမျမင္ေအာင္အျမန္ပုန္းေန
လိုက္ရ တယ္။ ေမာင္ ရယ္ေလ ကၽြန္မနဲ႕ႏွစ္ေယာက္အတူထိုင္ေနက်
အပင္ႀကီးရဲ႕ေအာက္မွာ တျခားမိန္းကေလးတစ္ ေယာက္နဲ႕အတူ
ၿပံဳးရယ္လို႕ ဓာတ္ပံုေတြ႐ိုက္ေနေလရဲ႕။ ကၽြန္မ သိပ္အံ့ၾသသြားတယ္။
ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာထင္ ထားတာက ေမာင္ ဟာကၽြန္မ မဟုတ္တဲ့အျခား
သူတစ္ေယာက္ကို လက္ထပ္လိုက္ရလို႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈမရွိဘဲ အဲ့ဒီ
မဂၤလာပြဲမွာ ေမာင့္ မ်က္ႏွာေလးညိႈးငယ္ေနမွာပဲလို႕ထင္ထားမိတာ။
အခုခ်ိန္မွာ ေမာင့္ မ်က္ႏွာကိုကၽြန္မ အနီး ကပ္ျမင္လိုက္ရေတာ့မွပဲ
ေမာင္ဟာေလ တစ္ေလာကလံုးမွာ သူ႕ေလာက္ေပ်ာ္တဲ့သူမရွိေလာက္
ေတာ့တဲ့ မ်က္ ႏွာနဲ႕ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ေနတာေလ။
ကၽြန္မ ေလေမာင့္ကိုၾကည့္ၿပီး ရင္ထဲမွာမခံရပ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္
၀မ္းနည္းလာတယ္။ ရင္တစ္ခုလံုးမိုးၿပိဳသြား သလားထင္ရေအာင္ကို
လိႈက္တက္လာတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေမာင့္ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီး
ကၽြန္မ မခံရပ္ႏိုင္ ေတာ့ဘူး။ ေမာင္ လို႕ အက်ယ္ႀကီးေအာ္ၿပီး ကၽြန္မ
ပံုးေနတဲ့ေနရာကေန အျပင္ထြက္ရပ္လိုက္တယ္။ အဲ့ဒီမွာပဲ
ကၽြန္မအတြက္ ပိုၿပီးအံ့ၾသစရာတစ္ခုကိုထပ္ေတြ႕လိုက္ရတယ္ေလ။
ေမာင္ ရယ္ေလကၽြန္မရွိရာေနရာကို တစ္ခ်က္သာ လွည့္ၾကည့္ၿပီး
ဓာတ္ပံုဆက္အ႐ိုက္ခံေနတယ္ေလ။ ကၽြန္မ မယံုႏိုင္ဘူး၊ ေမာင္
ဟာကၽြန္မကိုျမင္ ရက္နဲ႕ဘာလို႕မ်ားမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ႏိုင္ရ
တာလဲ။ တကယ္ပါ ကၽြန္မရွိရာေနရာကို ေမာင္ ကတစ္ခ်က္ဆို
တစ္ခ်က္ကေလးပါပဲလွည့္ၾကည့္ခဲ့တာ။ ဒါေပမယ့္ေလ ေမာင္
အဲ့ဒီလိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္ပိုင္း သူ႕မ်က္ ႏွာေပၚက
ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့အရိပ္အေယာင္ေတြေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္။ ေမာင့္
မ်က္ႏွာေလးမွာတစ္ခုခုကို သတိရ လိုက္သလို၀မ္းနည္းမႈ
အရိပ္အေယာင္ေတြကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ေလ။
ဒါနဲ႕ေနပါဦး၊ ခုနကၽြန္မေအာ္လိုက္တာအက်ယ္ႀကီးပါ။ ဘာလို႕မ်ား
ေမာင္ တစ္ေယာက္ပဲကၽြန္မဘက္ကိုလွည့္ ၾကည့္ရတာလဲ။
က်န္တဲ့လူေတြက ကၽြန္မေအာ္လိုက္တာကို မၾကားၾကဘူးတဲ့လား။
ကၽြန္မ အံ့လည္းအံ့ၾသၿပီး ေမာင္ရွိရာဆီကို တျဖည္းျဖည္းတိုးကပ္သြား
မိတယ္။ ထူးဆန္းတာက ေမာင့္ ေဘးကို ကၽြန္မေရာက္လာတဲ့တိုင္
ေအာင္ကၽြန္မ ကိုဘယ္သူမွမျမင္ၾကဘူးသိလား။ ကၽြန္မ ဒါကိုအခြင့္
ေကာင္းယူၿပီး ေမာင့္လက္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္ တယ္။ အဲ့ဒီမွာပဲ ကၽြန္မ
မထင္မွတ္ထားတဲ့အရာတစ္ခုကို ကၽြန္မ ကိုယ္ကၽြန္မ သိရွိခဲ့လိုက္ရ
တယ္။ ကၽြန္မေလ ေမာင့္ကို ထိေတြ႕လို႕မရေတာ့ဘူး။ ေမာင့္လက္ကို
ဆုပ္ကိုင္ဖို႕ ကၽြန္မအႀကိမ္ႀကိမ္ႀကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္ ဘယ္လိုမွ မရခဲ့ပါ
ဘူး။ အရာတစ္ခုကိုကၽြန္မသိလိုက္ပါၿပီ။ ကၽြန္မ ေမာင့္နားကိုေရာက္
ေနတာ စိတ္၀ိညာဥ္တစ္ခုသာရွိၿပီး ကၽြန္မရဲ႕ ခႏၶာကေတာ့တြဲလ်က္ပါ
မလာခဲ့ဘူးဆိုတာေလ။ ကၽြန္မအတြက္ တုန္လႈပ္မႈႀကီးတစ္ခုျဖစ္လာ
ခဲ့တယ္။ ဒါကဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ။ ကၽြန္မရဲ႕ ခႏၶာဘယ္မွာက်န္ခဲ့တာ
လဲ။ ကၽြန္မ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ ေမးခြန္းေတြနဲ႕အတူ ကၽြန္မေလ
လာရာလမ္းအတိုင္းျပန္ေျပးသြားမိသလိုပါပဲ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ကၽြန္မေလ အိပ္မက္ထဲမွာကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းက ေမာင္
မဂၤလာေဆာင္တယ္လို႕ ဖုန္းဆက္ေျပာ ခဲ့တဲ့ ေနရာေလးကိုျပန္
ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ ဒါဆုိကၽြန္မ အိပ္မက္လို႕ထင္ခဲ့တဲ့အရာတစ္ခုက
တကယ္ျဖစ္ခဲ့ တာေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္မေလအဲ့ဒီေနရာမွာရပ္ေနရင္းက
ဘယ္ကိုဆက္သြားမိလဲမသိလိုက္ဘဲ ေနရာတစ္ခုခုဆီကိုပဲ ဦးတည္
ေနတာကို သိေနရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္မဟာေဆး႐ံုတစ္ခုရဲ႕
အခန္းတစ္ခုထဲကို ေရာက္သြားတယ္။ အဲ့ဒီမွာပဲေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့
ကၽြန္မရဲ႕ခႏၶာကို ကၽြန္မေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ကၽြန္မခႏၶာေဘးမွာေတာ့
ကၽြန္မ ေမေမ ေလငိုလက္စမ်က္ႏွာနဲ႕ထိုင္ေနတယ္သိလား။
စိတ္မေကာင္းပါဘူးေမေမရယ္။ သမီးေလ ေမေမ့ကို ဒီလိုပူေဆြး
မေနေစခ်င္ပါဘူး။ သမီးကိုခြင့္လႊတ္ေပးပါ။ သမီးေလ ေမာင့္
ကိုအရမ္းခ်စ္လို႕ပါေမေမရယ္။
ကၽြန္မ ေမေမ့ကို တိုးတိုးေလးေျပာမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မေျပာ
တာေတြကိုလည္း ေမေမ မၾကားႏိုင္ပါဘူး။
xxxxxxxxx
တကယ္ေတာ့ေလ ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မ အိပ္မက္ကလန္႕ႏိုးသြား
တယ္လို႕ ထင္လိုက္မိတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မဟာ ၀ိညာဥ္အျဖစ္နဲ႕စိတ္ထဲမွာ
အသြားခ်င္ဆံုးေနရာတစ္ခုဆီကို ေလွ်ာက္သြားေနမိခဲ့တာပါ။
တကယ္တမ္း သူငယ္ခ်င္းဆီက ေမာင္ မဂၤလာေဆာင္တဲ့သတင္းၾကားၿပီး
ကားလမ္းျဖတ္အကူးမွာ ကၽြန္မကို ကားတစ္စီးက ၀င္တိုက္မိခဲ့တာ
ကၽြန္မ မသိခဲ့ေလပဲ။ အခုေတာ့ကၽြန္မရဲ႕ျဖစ္တည္မႈအစစ္အမွန္ကို
ကၽြန္မသိခြင့္ရလိုက္ပါၿပီ။ အဲ့ဒါဘာလဲလို႕ေမးရင္ …
ကၽြန္မဟာ ေလာကႀကီးမွာ အသက္နဲ႕ ခႏၶာမၿမဲေတာ့တဲ့
လူတစ္ေယာက္ဆိုတာကိုေပါ့။
ကၽြန္မေလ ကၽြန္မအမုန္းဆံုး မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႕
ကၽြန္မအခ်စ္ဆံုးေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေယာက်ၤားပီသေစမႈ
အတြက္ ကၽြန္မႏွလံုးသားတစ္ခုတည္းကိုပဲ စေတးေပးရမယ္လို႕
ထင္ထားတာေလ။ အခုေတာ့ အဲ့ဒီကၽြန္မေပးဆပ္လိုက္တဲ့ကၽြန္မရဲ႕
ႏွလံုးသားနဲ႕အတူ ကၽြန္မရဲ႕ အသက္၀ိညာဥ္ေလးတစ္ခုပါ
ကပ္ပါသြားခဲ့မယ္ဆိုတာ ကၽြန္မ မွ ႀကိဳမျမင္ႏိုင္ခဲ့ေလပဲ …
အခုေတာ့လည္း ကၽြန္မရဲ႕ေပးဆပ္လိုက္မႈဟာ ကၽြန္မ
ကိုယ္တိုင္သာမက …
ကၽြန္မမိခင္ရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြကို ေၾကြလြင့္ခဲ့မိေလၿပီ …..
ေနာက္ဒီအေျခအေနကိုသာ ေမာင္တစ္ေယာက္သိသြားခဲ့ရင္ ……
ကၽြန္မေလ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႕ ဆု တစ္ခုေတာ့ေတာင္းလိုက္မိ
ပါတယ္။
အဲ့ဒီဆုကေတာ့……
ကၽြန္မရဲ႕အခုလို ျဖစ္တည္မႈကို ကၽြန္မသိပ္ခ်စ္တဲ့
ေမာင္ တစ္ေယာက္ မသိပါေစနဲ႕လို႕………………………
.... ၿပီးပါၿပီ ....
မုန္း (BeeTalk)
No comments:
Post a Comment
လာလည္သူအေပါင္းေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ