ကၽြန္ေတာ္တို႔ယံုၾကည့္ၾကရမယ္
စာနာေထာက္ထားတဲ့
ကရုဏာတရားကို
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေလးစားလုိက္နာၾကရမယ္။
ၿဗဟၼစိုရ္တရားအားလံုး
လူသားဝိညာဥ္ေတြအေပၚ
စြတ္စိုဖံုးလႊမ္း ပ်ံ႕ႏွံ႔ၿပီးေတာ့
စစ္ပြဲဆိုတာ မရွိ
ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးၿခင္းလည္း ကင္း
ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာၿပီး ေရာင္စံုပန္းေတြပြင့္
အခ်စ္မ်ားစြာနဲ႔ ေဟာသည္ကမၻာၾကီးကို
ကၽြန္ေတာ္တို႔ တည္ေဆာက္ၾကရမယ္။
လူတိုင္းရဲ႕ဘဝဟာ
သာယာလွပတဲ့ရႈေမွ်ာ္ခင္းပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လို
ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းၿပီးေတာ့
ထာဝရ စိမ္းစိုလန္းဆန္း။
ပင္လယ္ၿပင္ဟာ
သဘာဝအတိုင္းၿငိမ္သက္
တစ္ခါတစ္ခါ သဘာဝအတုိင္းလိႈင္းထန္
သစ္ပင္ေတြကလည္း
ေလေကာင္းေလသန္႔ကိုရွဴရိႈက္ရလို႔မို႔
ရွင္သန္ဖြံ႔ထြားေဝစည္
အာဃာတနဲ႔ အဘိဇၨာတရားေတြကင္းရွင္း
လူသားအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးၿပီးေတာ့
စိတ္ထားမြန္���မတ္သန္႔ရွင္းၾက
ဒုကၡဆိုတဲ့ စကားလံုးမရွိ
အမုန္းဆိုတဲ့ စကားလံုးမရွိ
မာနလည္းမရွိ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေၿမ႕စြာ
ကမၻာၾကီးၿငိမ္းခ်မ္း အေႏွာင္အဖြဲ႕ကင္း
လြတ္လပ္ၿခင္းအၿပည့္���ဲ႔
ၿမက္ခင္းၿပင္ေတြေပၚ ကခုန္သီခ်င္းဆို
အဲသည္လို ကမၻာၾကိးမ်ိဳးကို
ကၽြန္ေတာ္တို႔ တည္ေဆာက္ၾကရမယ္။
ကေလးေလးေတြေပ်ာ္ရႊင္
အာဟာရၿပည့္ဝ လြတ္လပ္စြာ ပညာသင္
သူတို႔အတြက္ သီးသန္႔ ပန္းဥယ်ာဥ္ေတြနဲ႔။
အမ်ိဳးသမီးတိုင္းဟာ
ေခ်ာေမာလွပ သေဘာက်စရာ
အက်ည္းတန္သူ တစ္ေယာက္မွ်မရွိ
ၿပီးေတာ့ လူတိုင္းအတြက္ ေဆးဝါးအလွ်ံပယ္
အို…ေရာဂါဘယဆိုတာေတာင္ မရွိေတာ့လို႔မို႔
ေဆးဝါးဆုိတာ အပိုပစၥည္းသက္သက္ပဲေပါ့။
ပန္းခ်ီဆရာေတြ အတြက္လည္း
အေရာင္ေတြေပါမ်ားၾကြယ္ဝ
အႏုပညာဘာသာရပ္ကို
ေက်ာင္းတိုင္းမွာ သင္ၾကားပို႔ခ်
ကဗ်ာဆရာေတြကလည္း
စကားလံုးေတြအမ်ားၾကီးကို ပိုင္ဆိုင္
အလွတရားကို လူတိုင္းခံစားႏိုင္။
သစ္ပင္ေတြရဲ႕ထိပ္ဖ်ားက
လယ္ကြင္းၿပင္ေတြေပၚ ၿဖတ္တိုက္သြားတဲ့ေလဟာ
အိမ္ေခါင္မိုးေတြေပၚကတစ္ဆင့္
ေကာင္းကင္ဘံုကို အေရာက္သြားရာ
လမ္းၿပေပးတဲ့ ေတးသြားတစ္ပုဒ္ေပါ့။
အဲသလိုမ်ိဳး
အဲသည္လို ကမၻာၾကီးမ်ိဳး။ ။
ပိုင္စိုးေဝ
စပယ္ၿဖဴ မဂၢဇင္း
စက္တင္ဘာ ၁၉၈၇
No comments:
Post a Comment
လာလည္သူအေပါင္းေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ