ကဗ်ာဂ်ာနယ္အတြဲ ၁ အမွတ္ ၇၇

  နိဒန္း

ခ်စ္သူရဲ့ေျခစံုက
ျမဴတစ္မံူလိုက်န္ရစ္
လြမ္းေဝျဖစ္တယ္လို ဉဒါန္းပ်ိဳးလိုက္
ခ်ိန္မွာ ခ်စ္သူက ငါ့ကို အျကည့္တစ္
ခ်က္အျပံဳးတစ္ဝက္
ေပးသနားခဲ့တယ္
ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္းေလာကျကီးက
ျဖစ္ျခင္တာေတြျဖစ္
လာျပီး ျပတ္ျခင္
တာေတြျပတ္သြား
ျပန္ျပီ ညစာတြက္
ထမင္းတစ္ပြဲလိုေပါ့
ေျခသံေတြျကားရ
တယ္ေနာက္လွည့္
ျကည့္ေတာ့သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြေလမွာလူးလြင့္ေနတယ္
ဒါပါပဲ ရယ္ေအာင္
လည္းလုပ္တက္သလို ငိုေအာင္လည္း
လုပ္တက္တဲ့ေဒြးမယိေနာ္ပံုျပင္တစိပုဒ္လိုလြမ္းစရာမ်ားနဲေပါ့ ပိုင္ခြင့္မရွိေတာ့
တဲ့အိမ္မက္လိုပဲ
လြင္ျပင္က်ယ္မွာရပ္
ေနတဲ့ငါ့ေျခစံုေတြ
ဘယ္ကို ဆတ္ေလ်ွာက္ရမလည္း .
       
ေရးသူ- မိသား
=================================
ညကတစ္ထြာ
အလြမ္းကေပတစ္ရာမညီမ်ွတဲ့ငါ့အျဖစ္
အိမ္မက္ခြင့္ေတာင္မရွိေတာ့ပါလား
ဒီလိုနဲ
မ်က္ဝန္းကန္းရုိးတန္းေတြလည္း ခ်ိဳင့္
ဝင္လာျပီ
         ေရးသူ- မိသား
=================================
ေမ်ွာ္ႏိုင္သမ်ွ(2)

အလြမ္းေတြ
ေနရာယူျပီးျပီလားး
အေဆြးနဲ႔အိပ္ေပ်ာ္ဖို႕
မ်က္ရည္ေတြကုိသာ
ဖိတ္ေခၚဖို႕က်န္
ဆုံရန္မသင့္တဲ႕
ဘုံယံအဆင့္ဆင့္က
ေမ်ွာ္လင့္ျခင္းကုိေတာ့
အလြမ္းရဲ႕
ေလာင္းရိပ္ေအာက္မွာ
ေခတၲျမွဳပ္ႏွံလုိ႕
အေဆြးရဲ႕ဒဏ္ကုိ
ခါးစည္းခံေစခဲ႕တယ္
ေႏြရိပ္မခိုတဲ႕
ငုိရႈိက္ျခင္းေတြလည္း
ေဆာင္းရဲ႕နိဂံုးမွာ
တေန႔တရက္ထက္
အေမ့ခက္ခဲ႕တယ္
ေန႔တဝက္က်ဴိးတဲ႕
နာရီသံေတြရဲ႕
ေမာင္းႏွင္မႈ႕မွာ
ရြက္ေဟာင္းေတြ
အလုိက္သင့္ေႀကြ
အမႈိက္ျဖစ္ေနလည္း
ေျမေဆြးအျဖစ္နဲ႕
အရြက္သစ္ေဝေစလုိ႕
ရိုးတံထက္မွာ
အဖိုးတန္အရြက္ေတြ
ေဝေနေပမယ့္
နင္ေျခြတဲ႕
ငါ့အသည္းက
သစ္ရြက္မဟုတ္ေတာ့
ေရဖ်န္းေပးလည္း
မလန္းဆန္းႏိုင္ေတာ့
ရင္ေကာ့လုိ႕
အလြမ္းကုိအန္တု
ကံတခုနဲ႕
ျပန္ႏုသစ္ဖို႕ကုိသာ
ေမ်ွာ္ႏိုင္သမ်ွထက္
ေမ်ွာ္ခဲ႕တယ္းးးးးးးးးးးးး


   ေရးသူ-     သူရဇၨ
=================================
လွည့္စားခဲ႕သူ


ငါ့အသဲတံခါးကုိဖ်က္
လွည့္စားျခင္းအတက္နဲ႔
ငါဟန္ေဆာင္တက္ေအာင္
နင္သင္ေပးခဲ႔တယ္
ေဝဒနာတခုကုိစ
ေမ့မရတဲ႕အခါ
ပုိလြမ္းေစဖို႔
အနမ္းေတြကုိ
နင္ေပးခဲ႕တယ္
ခံစားလုိ႕မႏိုင္
ျပဳိင္ဆိုင္လာတိုင္းရႈံး
အျပံဳးတခုကုိ
ႏွစ္သိမ့္ဆုအျဖစ္နင္ေပး
နင့္နံေဘးမွာ
ငါဆိုတာ
မရွိေတာ့ျပီလားခ်စ္သူ
ေမ့ထားလိုက္ပါ
သတိရျခင္းနဲ႕
မသင့္ျမတ္တဲ႕
ငါ့ရဲ႕မရင့္က်က္မႈ႕က
နင့္အတြက္
ေပ်ာ္စရာမွမျဖစ္ခဲ႔တာ
အခ်စ္နဲ႕ကာထားတဲ႔
ငါ့ရဲ႕မ်က္ရည္
တံတိုင္းေတြလည္း
နင့္ရဲ႕စြန္႔ပစ္မႈ႕မွာ
အပုိင္းပုိင္းကြဲေႀကလုိ႕
အသဲေျမမွာ
မ်က္ရည္ေတြရႊဲေစလုိ႔
နင့္ရဲ႕လွည့္စားျခင္း
အတက္မွာ
ငါခံရခက္လွပါျပီဟာ႕။


        ေရးသူ-  သူရဇၨ
=================================
အခ်စ္ကုိစေဖြရွာ
စစ္ကုိင္းေျမမွာ
အႀကင္နာကုိေတြ႕
အသဲကြဲရမယ့္ထိုသတိ
အစကႀကဳိသိရင္
ကုိယ္ခ်စ္မိမွာမဟုတ္
အခုေတာ့မရ
သံေယာစဥ္ႀကဳိးတစ
အတိုးခ်လုိ႔ေႏွာင္တြယ္
တိမ္ေရာင္ျပယ္တဲ႕
အေမွာင္လမ္းစပ္က
ေတာင္တန္းေတြထက္မွာ
ငါ့အလြမ္းေတြနဲ႕
ပန္းေတြမေဝႏိုင္ေတာ့
သာသနာ
ေအာင္ေျမျဖစ္ခဲ႕တဲ႔
စစ္ကုိင္းေျမမွာ
ငါ့အသဲေတြ
ေသာင္ေရနစ္ဖို႕ဖန္
မင္းသ႑န္တစက္နဲ႔
အနင္းခံသက္သက္
ငါ့မာနေတြဟာ
အရင္ကတည္းက
သခင္လႊဲျပီး
မင္းကုိေပးထားျပီးသားပါခ်စ္သူ
နင့္အတြက္နဲ႕ပဲ
စစ္ကုိင္းေျမကုိ
ငါခ်စ္ခဲ႕သလုိ
နင့္ေႀကာင့္ပဲ
စစ္ကုိင္းေျမမွာ
အသဲကြဲဖုိ႕
ဖန္ေစခဲ႕ျပီလားဟာ႕႕။



      ေရးသူ-  သူရဇၨ
=================================
ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ကဗ်ာဂ်ာနယ္အစီအစဥ္ေလးမွာ ကဗ်ာေတြကို ကိုယ္တိုင္ေရးသားေပးပို႕ဖို႕ ဖိတ္ေခၚပါတယ္ဗ်ာ။

ကဗ်ာေတြေရးသားေပးပို႕ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ viberဖုန္းနံပါတ္
09-256480246သို႕ဆက္သြယ္ေပးပို႕နိုင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။အားလံုးကို ၾကိဳဆိုလ်က္ပါ။

ေအာင္ျမင့္ျမတ္(Myanmar Youths)