ရင္ဖြင့္စကားခ်စ္သူၾကားေစ: ကဗ်ာဂ်ာနယ္ အတြဲ ၁ အမွတ္ ၉၄

❆ သူမ ❆
ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္က
တဒိန္းဒိန္း တဒိန္းဒိန္း
ဦးေႏွာက္ကေသြးေတြကပိုတိုး
ေလေျပညင္းအလာ
အသက္႐ႈကမမွန္သလို
ထိုအရာေတြက
သူမကိုျမင္တိုင္း.....

တလွမ္းျခင္းေျခအခ်
ခါရမ္းသြားတဲ့သူမဆံသ
ပိတုန္းေရာင္ေကသာ
ဖြံထြားထြားခနၶာ
ဖုးံအုပ္သြားမလား
ထင္မွတ္မွားရ......

ေဖာင္းကစ္ကစ္
သူမပါးေလးထက္
စိတ္ကူးယဥ္အနမ္းေလးတပြင့္
ေန႔စဥ္ေႁခြခ်မိတယ္
ထိုေျကာင့္
ဘယ္ဘက္ပါးအထက္
ပါးခ်ိုင့္ေလးကပိုပိုခြက္....

အသံစာစာေတးသံသာ
သူမဆိုေသာအခါ
သံပတ္ေပး ဦးေႏွာက္ေလးက
သူမအလိုက်ေခါင္းညိတ္မိတာ.....

အတိတ္မွာသူမမ႐ွိခဲ့ဘူး
ပစၥဳန္ပၸန္ မွာသူ႔မအေ႐ွ႕မွာ
ရပ္မိေနတယ္
လမ္းပိတ္သလိုျဖစ္သြားမွာလည္းစိုးတယ္
အနာဂတ္မွာေတာ့
ကြၽန္ေတာ့လက္ကိုသူမတြဲလို႔
ေႏြးေထြးတဲ့ရင္ခြင္
ခိုဝင္လွည့္ဖို႔.. ...။

စုန္း

___________________________________________
ခ်င္းတြင္းျမစ္ထဲက
စ်ာပန ့ ့ ့ ့

ေသာင္ျပင္ကုိလာ႐ုိက္
အမႈိက္သ႐ုိက္တခ်ိဴ႕နဲ႔
မ်က္ရည္တို႔နဲ႔
စုိ႔တက္လာတဲ့
ျမစ္ေရေတြလား
႐ွင္ျခင္းနဲ႔ေသျခင္ၾကား
အျမန္ယာဥ္က
ခပ္ပါးပါးေလး
က်ီဇယ္လုိက္သည္ထင္
ျမစ္ျပင္မွာေတာ့
ၾကမၼာငင္တဲ့
အနာဂါတ္ရဲ႕
ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြ
တကယ္ေႂကြ႐ွာၿပီ
ကူညီပါအသံမ်ား
မိုးသံၾကားမွာ
တိုးမေပါက္ခဲ့
မေရာက္ေတာ့တဲ့
ေရစုန္ခရီး
မိေခ်ာင္းတြင္း မွာ
အဆံုးသတ္ခဲ့ၿပီ
ဆူညံသံတခ်ိဴ႕ေတာ့
ခပ္အုပ္အုပ္
ၾကားေနရတယ္
ဌာေနျပန္ဆရာတို႔ရဲ႕
စာအံသံေတြလား
တက္လမ္းတ၀က္နဲ႔
ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕
ရယ္ေမာသံေတြလား
ေသခ်ာေတာ့မသိ
တအိအိနဲ႔ေမွာက္သြားတဲ့
ေလွ၀မ္းအတြင္းမွာ
လင္းခနဲ႔ျမင္လုိက္ရတဲ့
မ်က္ႏွာတခ်ိဴ႕
သူတို႔ဘယ္မွာလဲ ့ ့ ့
ျမစ္႐ိုးတေလ်ွာက္
ေကာက္မကုန္တဲ့
အသက္မဲ့ခႏၶာေတြ
ျမစ္ေရအတက္မွာ
ခပ္ေသာက္မိတိုင္း
အငံဓာတ္မပ်ယ္ေသးတဲ့
မ်က္ရည္ေတြ
ဌာေနျပန္မစုိက္ေတာ့တဲ့
လူတသုိက္ရဲ႕
ရည္မွန္းခ်က္
ေက်ာင္း၁၀ရက္ပိတ္လုိ႔အျပန္
စာအံသံေမ်ွာ္တဲ့
ကေလးတို႔ရဲ႕
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္
ခ်င္းတြင္းကရက္စက္လုိ႔
အသက္ အသက္တို႔
လြင့္ေႂကြခဲ့ရၿပီ
ေနရပ္ကုိအေသာ့ျပန္
ကန္ေတာ့ရန္ဆိုတဲ့
သူတို႔ဆႏၵ
သလႅာကဥေပကၡာျပဳသြားေလၿပီ ့ ့ ့ ့

သူရဇၨ

___________________________________________
❆ နင္ျပန္မလာရင္ေန ❆

တိမ္ညိဳေတြကုန္ျပန္ၿပီေပါ့ေလ
ႏွင္းေငြ႔ေဝေဝ
ေအးျမျမေဆာင္းတည
မွီခိုဖူးတဲ့ဒီရင္ခြင္
တခါျပန္တမ္းတမိတယ္.....

နင္မရွိလည္းေနႏိုင္ပါတယ္
ဟစ္ေၾကြးသံၾကား
အႏွစ္မပါအသစ္႐ွာမႈေတာင္မလုပ္ျဖစ္တာငါ
အခ်စ္ဗလာနဲ႔
ပစ္ခြာသြားတဲ့နင့္ကိုမွ
သတိယေနတာ
ထူးေတာ့ထူးဆန္းသား.....

ဆင္တူ႐ိုးမွား
ႏွလံုးသားတံဆိပ္တု
ငါစားသုးံမိတယ္
အခုေတာ့ငါ့မွာ
ေရာဂါျဖစ္လို႔ကုသဖို႔
အခ်စ္ေဒါက္တာေပ်ာက္ေနတယ္
သတိ
လမ္းမမွားရ
ငါ့အသဲဗဟိုထည့္မယ့္ေဆး
၁၅၀၀ ဘဲေပးႏိုင္မယ္.....

မေမ့ႏိုင္မယ့္အတူတူ
ျပန္လာမယ့္လမ္းကိုေမွ်ာ္မေနေတာ့ဘူး
သြားေရာက္ကာေခၚယူမယ္
လြမ္းတတ္ေအာင္သင္ေပးတဲ့နင့္ကို
ခ်စ္တတ္ေအာင္ျပန္သင္ေပးမယ္.....

တခ်ိန္ကလို
နံနက္တိုင္းမက္ေဆ့ပို့လို့
နင့္ကိုနိုးမယ္
အိပ္ျပီေနာ္လို့
ညတိုင္းသံေတာ္ဦးတင္ျပီး
နင့္စကားကလြဲ
က်န္တာဖြဲနဲ့စကြဲျဖစ္ေစရမယ္
အရင္ငါဆိုးခဲ့သမွ်ကိုေတာ့
ျပည္ဖုးံကားခ်လို့
နင့္ခြင့္လြွတ္ေပး.......။

စုန္း
___________________________________________

ေျဖေဆး

အလင္းေရာင္ငယ္
ညအလယ္မွာပြင့္
လမင္းနဲ႔ေတာ့
မယွဥ္သာ
ၾကယ္တာယာအစုံပြင့္
ေကာင္းကင္မွာ၀ံ့
တိမ္ညဳိေတြမဖြင့္ခင္ေတာ့
လြင့္ေႂကြမေစာေစခ်င္
အလင္းကုိအမွီျပဳ
လြမ္းမႈ ့ပိုခဲ့တဲ့
အေဖာ္မဲ့ေ၀ဒနာညကုိ
ၾကယ္ဗလာနဲ႔ေတာ့
မကုန္ဆံုးခ်င္
လမင္းႏွင္
စိန္ေခၚေျပး
တိမ္မွင္ေရးတဲ့
ညကဗၺလာထက္မွာ
ေရာက္တက္ရာရာသြား
ကုန္လြန္လြယ္တဲ့
အခ်ိန္ရထား
လက္တံဖ်ားမွာ
အတည္တက်မ႐ွိေသာ္လည္း
ဒီတညေတာ့
အလင္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့တခ်ိဴ႕
ငါ့ဖို႔ခ်န္ခဲ့ပါ
လမင္းမသာရင္ေန
ေငြၾကယ္ေတြ
အကုန္မပြင့္ေသာ္လည္း
အထုံ ျဖစ္ေစမယ့္
ေ၀ဒနာအစကုိ
ေျဖစရာရေစမယ့္
အလင္းတစက္
ခြၽင္းခ်က္အျဖစ္
ႏွင္းအပ္ခဲ့ရင္သာ
ေျဖသာပါၿပီ ့ ့ ့ ့။

သူရဇၨ

___________________________________________

အဘယ့္ေၾကာင့္

စြန္႔လြတ္လုိက္ရျပန္ၿပီတရက္
ထြက္သက္တခါထုတ္
ျပယုဂ္မဟုတ္တဲ့
သူ႔ကုိယ္ပြား
ငါ့အနားမွာရစ္၀ဲ
နင္မခ်စ္ပဲ
အဘယ္ေၾကာင့္
ငါ့ကုိစြဲလမ္းေစသနည္း
ျဖတ္သန္းရျပန္ၿပီဒီတေန႔
အလြမ္းေငြ ့ေငြ႔က်န္
ေ႐ွ႕ဆက္ငါ့မနက္ျဖန္
မင္းထံမွာအပ္
ငါ့အသက္
မင္းကုိမေပးလည္း
အဘယ့္ေၾကာင့္
ငါနင့္အတြက္
ေသရဲခဲ့သလဲ ့ ့
ေမွးစက္ရျပန္ၿပီဒီတည
မ်က္လုံးကုိအိပ္ေမြ႔ခ်မရ
တစ တစနဲ႔
ညကနက္လာ
အိပ္ယာထက္
လိပ္ျပာမကပ္တဲ့
ငါ့ခႏၶာေစစားရာမဲ့
ဦးေႏွာက္ထဲက
အသိဥာဏ္ဆိုး
နင္လွန္႔မႏိူးလည္း
အဘယ့္ေၾကာင့္ၿငိဳး
ငါအိမ္မက္ဆိုးေတြ
မက္ရသနည္း ့ ့ ့ ့။